کتاب جدید امین فقیری در راه است

این داستان‌نویس درباره کتاب جدید خود به ایسنا گفت: این مجموعه داستان در فواصل مختلف زمانی نوشته شده و موضوع هر داستان با داستان دیگر فرق می‌کند و هیچ‌کدام ربطی به‌هم ندارند. از نظر فضا و مکان هم این داستان‌ها باهم فرق دارند. این مجموعه داستان‌های جدیدتر من را دربر دارد و از سال ۹۴ به این طرف است. البته دوسالی هم در نشر چشمه به دلیل داشتن مشتری زیاد نشر معطل شد و ما که مظلوم‌تر بودیم، کتاب‌مان ماند.

او درباره مضمون کلی داستان‌ها نیز بیان کرد: تم کلی داستان‌ها، مسائل اجتماعی جامعه ماست یا بهتر است بگویم حدیث نفس نیست و مسائلی است که برای مردم اتفاق افتاده و کاری به خودم ندارند.

 فقیری درباره عنوان کتاب هم گفت: این اسم در واقع عنوان یکی از داستان‌هاست که در مدرسه می‌گذرد، به دانش‌آموزی تهمت زده می‌شود و تصمیم گرفتم اسم او را نیاورم و اول اسمش را یعنی «ب»  بگویم و کوچک هم علامت سن کم است.

 او با بیان این‌که این مجموعه شامل ۱۰ داستان است، گفت: «نه این برف را دیگر سر باز ایستادن نیست» که از شادروان شاملو وام گرفته‌ام، «یک تیکه کاموا»، «دو رفیق»، «سینما اسکوپ تمام‌رنگی»، «عموهای نازنین»، «دست برای عروسی همسایه»، «شب ماه»، «ب کوچک»، «کابل» که زندگی یک خانواده مهاجر افغانستانی را در شیراز نشان می‌دهد که آروزی بازگشت به کابل را دارند و «پنج داستانک» داستان‌های این کتاب هستند.

 در معرفی ناشر از این کتاب هم آمده است: امین فقیری، نویسنده‌ کهنه‌کار و مطرح شیرازی، یکی از مهم‌ترین داستان‌کوتاه‌نویسان نسل خود به حساب می‌آید. کتاب «دهکده‌ پُرملال» امین فقیری را در دهه‌ چهل به عنوان یکی از نویسندگان جدی و تازه‌نفس به شهرت رساند. کتابی که تا امروز نیز یکی از بهترین نمونه‌های داستان‌های اقلیمی است.
او نویسنده‌ای پرکار است و علاوه‌بر داستان، نمایش‌نامه و نقد کتاب‌های بسیاری نیز نوشته است. تازه‌ترین اثرش، «ب کوچک» ده داستان دارد که مانند اکثرِ آثارش ردِ زندگی و تجربه‌های شخصی‌اش در آن‌ها دیده می‌شود. تجربه‌هایی که فقیری همواره آن‌ها را دست‌مایه‌ نوشته‌هایش کرده.
شاید مهم‌ترین عنصرِ این داستان‌ها «گذشته» باشد. گذشته‌ای که به شکل‌های گوناگون متبلور می‌شود؛ از یک رشته کاموا تا دوستی پرشوری که پس از کودتای ۱۳۳۲ برای همیشه گم می‌شود.
منتها فقیری در روایتش از زمانِ حال منفک نمی‌شود و آن تکه یا ماجرایی را که قهرمانش را به گذشته متصل می‌کند تبدیل به امری نوستالژیک نمی‌کند. به همین دلیل داستان‌های کتاب معاصر بودن خود را در تمام وجوه حفظ می‌کنند و مخاطب او می‌تواند ردِ عمیق زمان را بر شخصیت‌ها ببیند. زمانی که هنوز دست از سرشان برنداشته است.